هدیه عشق؛ عذاب وجدان

هدیه عشق؛ عذاب وجدان

این هدیه عشق است به دیوانه که باید           با درد بخنداند و با درد بگرید

غربت فقط اینستکه شخصی وسط جمع      آرام بیاندیشد و خونسرد بگرید

زشت است که پیمان وسط خواندن یک شع            با آمدن واژه ایلو بگرید

زشت است، ولی زشتتر اینست که عشقت     بر شانه یک آدم دیگر بگرید

گریه می­کرد بگذرم از او           دم ­آخر عذاب وجدان داشت

شهریاری که نیمه من بود              نفسش ­قطع شد ولی جان داشت

اشک­هایی­ که ­وقت ­رفتن ریخت         دیدم ­و ­فکر حال ­او کردم

باز برگشتن­اش کنارم را                    قبل خوابیدن آرزو کردم

گزیده ای از شهریار نراقی

شعر