گزیده­ ای از افشین مقدم

من عاشق کسی ام که عاشق کسیه          شقایقم نمی شه شقایق کسیه

جنون بوسیدنش هر لحظه همراهمه             مخالف منه چون ، موافق کسیه ….

آغوشش اندازه ی آغوش من نمیشه              از همه ی زوایا ،مطابق کسیه

اونجوری که میخوام نیست اونجوری که میخواد نیست                       روال زندگیش بر سلایق کسیه

روز وشب من فقط به فکر اون میگذره                     طفلی خودش اسیر دقایق کسیه

دل رو به دریا زدم که غرق دریا بشم                   اما دیدم عشق من، تو قایق کسیه

همین روزا کار من به خودکشی میرسه                  اینم یه گوشه ای ازحقایق کسیه …

چه سلامی واسه ی چی این همه تاخیر کردی            به هوا محتاج بودم دیگه خیلی دیر کردی

 دیگه موهای سپیدم بیشتر از موی سیاهه                    جوونیم بر نمی گرده دیگه اخرای راهه

 حرف دیگه دیگه ای ندارم جز همین غم قدیمی              دنfال چیزای نو نیست دل ِ آدم قدیمی

حرف دیگه ای ندارم جز همین که بی قرارم           تو نباشی حکم اینه حق زندگی ندارم

 قبل تو خونه نبود و بعد ِ تو پنجره ای نیست          اینطرف که تو نباشی اونطرف منظره ای نیست

 وقتی عشق از دست می ره کی و باید سرزنش کرد      اون که رفت یا اون کسی که به زبون نمی گه برگرد

تو نخواستی که بمونی دست کشیدی از ادامه          می ری و می بری همرات نفسی رو که باهامه

 بودنت کوتاه مدت من اسیر این کلیشه م        قبل تو عاشق نبودم بعد ِ تو عاشق نمی شم

برای با تو بودنم  راه ستاره رفته ام                 هر سفر ثانیه را    من به شماره رفته ام 
هزار پنجره نگاه  در انتظار ساخته ام                روح غرور مرده را  در اشک خود شناخته ام
 جان جوانی مرا         پیر ترانه کرده ای            زبان احساس مرا       تو عاشقانه کرده ای 

اسم مرا صدا بزن     به قصه دعوتم بکن                 به خواب روی شانه ات      بیا بد عادتم بکن
مرا به خلوتت ببر     جان بده به نگاه من               ببوس تا پاک شود   در عشق تو گناه من
 شبانه با نگاه تو     رنگ سپیده می شود           گل از تماشای رخت       چه آبدیده می شود 
پیشِ شراب چشم تو       باده کنار می رود            سری که گرم عشق توست   به سمت دار می دود 

بهت گفتم نرو گفتی دلیلی داره هر رفتن          بهت گفتم بمون گفتی بهونه ای میخواد موندن

مسیرِ عشقمون آخر به سمتِ یك دو راهی رفت         نمیدونم كه بین ما كی راهُ اشتباهی رفت

چیه تكلیفِ قلبی كه یه عُمری با تو سر كرده          كسی كه با تو راه ُ رفت نمیشه بی تو برگرده
تنم جا مونده روو جاده دلم رفته پی سایت           زیر ِ هر سقفی كه هستی نگاهی كن به همسایت

به جای خالیه یك عشق نمیشه هرگز عادت كرد          به تو كه راحتی بی من فقط میشه حسادت كرد

همیشه پُشت تو بودم همیشه رو به روم بودی            نخواستم چیزی از دنیا خود ِ تو آرزوم بودی

از دست من میری ، از دست تو میمیرم            تو زنده میمونی ، منم که میمیرم
تو رفتی از پیشم ، دنیامو غم برداشت          برداشت ما از عشق ، با هم تفاوت داشت
انقدر بزرگه تنهایی این مرد ،                      که حتی تو دریا نمیشه غرقش کرد
من عاشقت هستم اینو نمیفهمی ،                   یه چیزو میدونم که خیلی بی رحمی
همیشه میگفتی شاهی گدایی کن ،                  ظالم بمون اما مظلوم نمایی کن
هر چی بدی کردی پای من بریز                     نتیجه ی این عشق بازم مساوی بود
این آخرین باره من ازت میخوام             برگردی به خونه
این آخرین باره من ازت میخوام            عاقل شی دیوونه

کنارم هستی و اما دلم تنگ میشه هر لحظه          خودت می‌دونی عادت نیست فقط دوست داشتن محضه 

کنارم هستی و بازم بهونه‌هامو می‌گیرم            میگم وای چقد سرده میام دستاتو می‌گیرم 

یه وقت تنها نری جایی که از تنهایی می‌میرم      از این جا تا دم در هم بری دلشوره می‌گیرم 

فقط تو فکر این عشقم تو فکر بودن باهم               محاله پیش من باشی برم سرگرم کاری شم 

می دونم که یه وقتایی دلت می‌گیره از کارم            روزایی که حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم 

تو هم مثل منی انگار از این دلتنگیا داری            تو هم از بس منو می‌خوای یه جورایی خودآزاری 

کنارم هستی و انگار همین نزدیکیاس دریا              مگه موهاتو وا کردی که موجش اومده اینجا 

قشنگه ردپای عشق بیا بی‌چتر زیر برف                اگه حال منو داری می‌فهمی یعنی چی این حرف 

می‌دونم که یه وقتایی دلت می‌گیره از کارم             روزایی که حواسم نیست بگم خیلی دوسِت دارم 

تو هم مثل منی انگار از این دلتنگیا داری            تو هم از بس منو می‌خوای یه جورایی خودآزاری

یه نفس دور از تو بودن واسه من ماهی و سالی       با یه عکس و چند تا نامه پر نمی‌شه جای خالی

میون بود و نبودت جای خالیتُ حساب کن       وقت اومدن تموم ثانیه‌ها رو جواب کن

یه عالم فرقه میون از جدایی دق آوردن          تا با دستای قشنگت تو خود عاشقی مردن

چشممُ به گریه بنداز فکر نکن تو عشق فقیرم          ضرب تو ضربه‌ی ساعت زنده می‌شم و می‌میرم

قلبمُ به غصه بشکن نگاه کن به تیکه پارم          من به غیر از خواستن تو، رو لبم حرفی ندارم

بغض نکن گریه نکن اگر چه غم کشیده ای           برای من فقط بگو خواب بدی که دیده ای

اگر که اعتماد تو به دست این و آن کم است             تکیه به شانه ام بده که مثل صخره محکم است

به پای صحبتم بشین فقط ترانه گوش کن          جام به جام من بزن جام مرا تو نوش کن

ترا به شعر می کشم چو واژه پیش می روی          مرگ فرا نمی رسد تو تازه خلق می شوی

تو در شب تولدت به شعله فوت می کنی                   به چشم من که می رسی فقط سکوت می کنی

اگر کسی در دل توست بگو کنار می روم           گناه کن به جای تو بر سر دار می روم

به شانه های سستِ باد منم که تکیه داده ام                          به این دوچشم بی گناه عذابِ گریه داده ام

منم که از کوهِ خودم همیشه کاه ساختم                   برگ ِ برنده داشتم ولی همیشه باختم

من از تمام آسمان به یک ستاره دلخوشم                           تویی که طول می کشی منم که وقت می کُشم

نگاه کن صداقتم اسیر صد فریب شد                             دل ِ من از هرچه که بود همیشه بی نصیب شد

صبح ندیده عمرمان زود غروب می شود                     تو خوب زندگی کن و ببین چه خوب می شود

کسی برای عاشقی حکم قفس نمی دهد                  جرم نکرده آدمی تقاص پس نمی دهد

به شانه های سست ِ باد منم که تکیه داده ام                     به این دوچشم بی گناه عذاب ِ گریه داده ام

منم که از کوه ِ خودم همیشه کاه ساختم                     برگ ِ برنده داشتم ولی همیشه باختم

من فقط عاشق  اینم حرف قلبت و بدونم             الکی بگم جداشیم تو بگی که نمی تونم

من فقط عاشق اینم بگی از همه بیزاری                    دو سه روز پیدام نشه تا ببینم چه حالی داری

عاشق اون لحظه ام که پشت پنجره بشینم                    حواست به من نباشه دزدکی تو رو ببینم

ببینم که وقتی هستم مهربونی  یا همیشه                    ببینم کدوم ترانه م رو لبات زمزمه می شه

من فقط عاشق اینم روزایی که با تو تنهام                       کار و بار زندگی مو بذارم برای فردام

من فقط عاشق اینم وقتی از همه کلافه م                    بشینم یه گوشه ی دنج موهای تو رو ببافم

من فقط عاشق اینم عمری از خدا بگیرم                   انقدر زنده بمونم تا به جای تو بمیرم

روی هر قله ای باشی برای من هدف می شی        بگردی دور ِ دنیا رو بازم با من طرف می شی

بیا از فاصله با من كمی عقب نشینی كن           منو تو در كنار هم ، همین و پیش بینی كن

تمام قلبم و یكجا دارم سمت تو می یارم         واسه روز مبادا هم چیزی باقی نمی ذارم

همیشه بودن با تو دلیل التماسم بود         اگه راه و نمی دیدم به تو حتما حواسم بود

روزایی كه نبودی من همش از حال می رفتم        پریدن سخت بود وقتی كه با یك بال می رفتم

شكنجه دیدم از دوریت كه گریه اعترافم شد           همین دنبال تو گشتن یه جورایی طوافم شد

همیشه بودن با تو دلیل التماسم بود         اگه راه و نمی دیدم به تو حتما حواسم بود

تو رو ساحل نشستی كه دلم می خواد دریا شم           به آرومی مثه یك موج به احترام تو پاشم

چه قد زیباست این لحظه كه آغوشم تو رو داره          فقط یك رعد و برق از ما می تونه عكس برداره

همیشه بودن با تو دلیل التماسم بود       اگه راه و نمی دیدم به تو حتما حواسم بود

تو بد تا می كنی و من یه جور بد دوست دارم          نمی دونم چه قد اما زیاد از حد دوست دارم

تو بد تا می كنی با من جدایی از تو آسون نیست            برات خوبه كه این مهره هنوز از بازی بیرون نیست

من این و خوب می دونم برای چی منو می خوای           تو روزایی كه تنهایی فقط دنبال ِ من می یای

غرورت می گه هر چی كه دل آزاری كنی خوبه           خودت شاید نمی دونی چه رفتاری كنی خوبه 

نمی دونی چه قد سخته همش دنیاله رو بودن           من از وقتی كه یادم هست چشام دنبال تو بودن

نمی ذارم بفهمن كه كی عشق و زیر پا می ذاشت            می گم وقتی منو می كشت باهام برخورد خوبی داشت 

من این و خوب می دونم برای چی منو می خوای          تو روزایی كه تنهایی فقط دنبال ِ من می یای

غرورت می گه هر چی كه دل آزاری كنی خوبه           خودت شاید نمی دونی چه رفتاری كنی خوبه

چه قد خوبه كسی تو زندگیت نیست         به من دل می دی و دیوونه می شی

چه قد خوبه كسی تو زندگیم نیست         خودت واسم یكی یكدونه می شی

زمین كه زیر پای تو نگرده           یكی هست مثل من دورت بگرده

برو بنویس روی دیوار این شهر           كه عشقت مردی رو پروانه كرده

فقط از من بخواه هر چی كه می خوای             فقط از من بگیر حقی كه داری

می خوام هرچی كه از آینده می خوای              فقط با دست من به دست بیاری

اگه حرفی نگفته تو دلت هست            نمی خوام حرفت و نشنیده باشم

بدون تنها كسی هستم كه می خوام            تو رو بیش از همه فهمیده باشم

فقط یك لحظه از وقتت رو می خوام             تموم عمرم و به تو ببخشم

اگه روزی گناهی مرتكب شی            می خوام قبل از خدا تو رو ببخشم

اعتراف  می کنم که واسه تو کاری نکردم              به درستی از دل ِ تو من نگهداری نکردم

من کنار تو نموندم تو رو تنها راهی کردم            اعتراف می کنم که عجب اشتباهی کردم

تو همیشه خوب بودی تو همیشه درک کردی            تو برای خاطر من همه چیز و ترک کردی

من چرا وقتی که بودی به تو گل هدیه نکردم             چرا جای خاطراتت به خودت تکیه نکردم

می تونستم زیر یک چتر تو رو از بارون بگیرم            امتحانی ام اگه بود واسه تو آسون بگیرم

می تونستم رو یه قایق با تو رو موجا بشینم            هر چی ادم ِ تو ساحل پیش تو کوچیک ببینم

بعد از این همیشه می گم ، درد بود و زندگی کرد            بعد از این همیشه می گی ، مرد بود بچه گی کرد

بعد از این همیشه می گم …           بعد از این همیشه می گی …

منو تنها نذار ، عشقم ،نذار این خونه خالی شه           کسی که روت قسم می خورد ، اسیر ِ کج خیالی شه

منو تنها نذار عشقم ، مگه این گریه خواهش نیست          اگه با هم نمی سازیم ، جدایی راه ِ حلش نیست

منو تنها نذار عشقم ، که من تنهات نمی ذارم ، نگو که واهمه دارم        

صبوری کن ، تحمل کن ، دلم می خواد ببینی من ، چه فرقی با همه دارم

اگه از دست آدمها ، همش تیشه به ریشه م بود        نمی مردم واسه اینکه ، یکی مثل ِ تو پیشم بود

شکنجه دیدم از دوریت ، که گریه اعترافم شد        همین دنبال ِ تو گشتن ، یه جورایی طوافم شد 

منو تنها نذار عشقم ، منم سهمی ازت دارم         همین یه دلخوشی رو من ، توی دنیا فقط دارم

منو تنها نذار عشقم ، که من تنهات نمی ذارم ، نگو که واهمه دارم

صبوری کن ، تحمل کن ، دلم می خواد ببینی من ، چه فرقی با همه دارم

نمی خوام سهم دنیا رو  تویی که سهم دستامی       اگه آرامشی دارم ، واسه اینه که همرامی

زمین می لرزه و اینجا ، یکی بی ترس خوابیده        تو عشقِ تو یه چیزی هست که آرامش به من می ده

بذار روشن کنیم شب رو ، ستاره از تو ماه از من      ازت یه خواهشی دارم ، تو هم چیزی بخواه از من

تموم خوبیا با توست ، چه قد خالی شده دستم      بذار یکبار قبل از تو ، بگم که عاشقت هستم

چه قد خوبه هوای تو ، چه عشقی رو به من دادی         گرفتار تو که هستم ، بدم می یاد از آزادی

ببین راه فرارم رو ، خودم از هر طرف بستم         از این لحظه به بعد هرجا ، که تو هستی منم هستم

بدون که عمر عشق ِ من ، به کوتاهیِ ساعت نیست         عزیزم گفتنم تنها ، یه حرف از روی عادت نیست

بذار روشن کنیم شب رو ، ستاره از تو ماه از من        ازت یه خواهشی دارم ، تو هم چیزی بخواه از من

تموم خوبیا با توست ، چه قد خالی شده دستم          بذار یکبار قبل از تو ، بگم که عاشقت هستم

فقط یک پلک با من باش،نمی خوام از کسی کم شی               ازت تصویر می گیرم ، که رویای یه قرنم شی

 فقط یک پلک بامن باش، بگم سرتاسرش بودی          به قلبم حمله کن یکبار، بگم تا آخرش بودی

 بیا کوتاتر از شبنم ، توی تقویم بیکاری                      برام ساعت ببین در روز، بگو که وقت می ذاری

 دارم یه قصه می سازم از این تنهایی ِ بی تو           بیا بشکن روایت رو ، تو نقش ِ تازه وارد شو

 یه فصل و که نمی مونی تو یک لحظه اقاقی باش            نمی شی عشق ِ ثابت پس ، بیا و اتفاقی باش

 اگه قلبت یه جا دیگه س ، با چشمات صحنه سازی کن          اگه گیری ، نمی تونی ، توی دونقش بازی کن

 کجای نقطه ی پایان می خوای تو فال من باشی          نخواستم بگذرم از تو ، که تو دنبالِ من باشی

 نمی شه با تو که خوبی، به ظاهر هم کمی بد شد           به آدمهایِ شهرت هم علاقه مند باشد شد

من این روزا یه حال دیگه ای دارم            همیشه ، هیچوقت اینطور نبودم

همیشه نیمه خالی رو می دیدم          به فکر نیمه های پُر نبودم

 همیشه فکر می کردم زمین پَسته          خدا رو سویِ قبله می شه پیدا کرد

همین دیروز ، سمتِ این حوالی بود          یکی در زد خدا رفت و در و واکرد

 من این روزا یه حالِ دیگه ای دارم           جهان من لباسِ تازه می پوشه

من و تو دیگه تنها نیستیم، چونکه       خدا با ما نشسته چای می نوشه

 ملخ افتاده توی خرمن گندم             منم مثلِ همه از کار بیکارم

به جای داس ، شونه توی دستامه           فقط تو فکر گندمزار ِ موهاتم

 نه اینکه بی خیال مزرعه باشم            دیگه از باد ِ پاییزی نمی ترسم

نگو این آسیاب از پایه ویرون شد             خدا با ماست، از چیزی نمی ترسم

 اگه بارون به شیشه مشت می کوبه             بیا اینجا بشین پهلویِ این کرسی

خدا با دست من دستاتو می گیره             تو از چشم خدا حالم رو می پرسی

 من این روزا یه حالِ دیگه ای دارم         جهان من لباسِ تازه می پوشه

من و تو دیگه تنها نیستیم، چونکه …         خدا با ما نشسته چای می نوشه

منو تنها نذار بانو ، نذار پایان پذیرباشم              به جای لَمس ِآغوشت به دوری ناگزیر باشم

 منو تنها نذار بانو ، نذارحسرت كِشِت باشم           صبوری كن، تحمّل کن ، زمین خوردم بذارپاشم

 برای موندنت بانو ، بگو آخه چه باید كرد        كدوم شكی یقینت رو پُر از اما و شاید كرد

 اگه لغزِش به پام افتاد ، جلوم سنگ ِ خیابون بود          نگو ترسیدم آخه شب، پُر از گرگ ِ بیابون بود

 من ازچاله به چاه رفتم، توی یك راه اجباری         كه از نیروی ایمانم، دیگه ساخته نبود كاری

دِلم قولِ ستاره داد، ندونست بال و پَرسوخته           زبانِ سرخ با من هست، نخ وسوزن لب و دوخته

 شبت جُرمِ نگاهم نیست، كه این فانوس بی نفته          هدف دُزدیده شد ازمن، نگو تیرم خَطا رفته

  منو تنها نذاربانو، نذارحسرت كِشِت باشم               صبوری كن، تحمّل کن، زمین خوردم بذار پاشم

یه مردی به سن من عاشق بشه                      با موهای جو گندمی رو به رووت
چقدر فرق داره نگاهش به عشق                      تو رو میرسونه به هر آرزوت

با کهنه شراب مست تر میشه شد                       نگاه کن چقدر تجربست پشت من
نمیبینی خامی و پوچی ازم                          فقط گُل می گیری تو از مشت ِ من

خودم کمتر از تو نفس میکشم                که سهم ِ هوامو ببخشم به تو
تو حرف زیادی داری با خدا                  بگو تا خدامو ببخشم به تو
ببین هر دفعه توی آغوشمی                    یه راز ِ مگو رو بگو میکنم
بمیرم دوباره به دنیا بیام                     تو رو از خدا آرزو میکنم…!

یه مردی به سنِ من عاشق بشه                           به لمسِ تن و بوسه دل بسته نیست…
اگه از زمین و زمان خسته شه                        همین که به تو میرسه خسته نیست…
به تنهایی عادت نده قلبتو                      نگو هرکی عاشق شده باخته…
همین عشقی که توو وجود ِ منه                        ازم آدم ِ بهتری ساخته…