گزیده‌ای از هلاکی همدانی
یار دل برد و پی بردن جان وعده نمود شادمانیم که یک بار دگر می‌آید!
بهر خرسندی خود گر دل ما آزاری دلِ آزرده‌ی ما را به چه خرسند کنی ؟
حاصل از عشق بتان کردیم روی زرد را غیر از این رنگی ز خوبان نیست اهل درد را
در لحاف فلک افتاد شکاف پنبه ها ریخت از این کهنه لحاف
لذت دیوانگی در سنگ طفلان خوردن است حیف مجنون را ز اوقاتی که در هامون گذشت
هلاکی همدانی
خاطر از عشق تو خرسند به غم داشته ایم گر غمی از تو نبوده ست الم داشته ایم
هیچ گه شرح جفای تو نکردیم رقم حرف سودای تو پنهان ز قلم داشته ایم
نه ز غم بوده شب هجر تو بیداری ما چشم بر رهگذر خواب عدم داشته ایم
شمع گریان و من از دیده ٔ تر اشک فشان همه شب تا به سحر ماتم هم داشته ایم
خوی ما با ستم یار چنان بوده که یار لطف میکرده و ما چشم ستم داشته ایم
می رسیده ست جفای تو کم و بیش به ما نه غم بیش و نه اندیشه ٔ کم داشته ایم
