هیجان ها و عواطف

تعریف هیجان

o       هیجان یعنی واکنش کلی،شدید و کوتاه ارگانیسم به یک موقعیت غیره منتظره، همراه با یک حالت عاطفی خوشایند یا نا خوشایند. هیجان ترجمه انگلیسی Emotion است. از نظر ریشه لغت ، Emotion یعنی عاملی که ارگانیسم را به حرکت در می آورد. مثلاً، خشم عاملی است که فرد را از خود بی خود می کند: شادی ،غم، ترس و نگرانی نیز می توانند نمونه های خوبی از هیجان باشند.

o       درست است که خشم ،ترس،اندوه، تنفر، شگفتی، حسادت، غبطه و شرمندگی ، همه جزء هیجان ها به حساب می آیند، تعریف کردن همه  این حالت ها کار بسیار دشواری است.

o       این حالت ها بخش های مهم زندگی عاطفی را تشکیل می دهند، زیرا در موقعیت های ذهنی مهم تجلی می کنند. ویژگی حالت های هیجانی این است که اختلال های روانی و فیزیولوژیک به همراه می آورند. بخش ظاهری این اختلال ها جلوه هیجان نامیده می شود.

ماهیت هیجان

o       در روان شناسی، هیجان ها جایگاه بسیار حساس و بنیادی دارند، زیرا رابطه  آنها با نیازها و انگیزش ها بسیار نزدیک است و می توانند ریشه بسیاری از اختلالهای روان تنی را تشکیل دهند.

o       هیجان ها حتی می توانند سلامت انسان را تضمین کنند. مثلاً ، ترس موجب می شود که انسان خود را از خطر محفوظ بدارد و خشم موجب می شود که به دشمن حمله کند.

o       به رغم تلاش های بسیار گسترده ای که فلاسفه ،فیزیولوژیست ها و روان شناسان ،برای تبیین هیجان ها ،به عمل آورده اند ، ماهیت و شیوه عمل آنها هنوز به طور روشن بیان نشده و به حالت فرضیه باقی مانده است.

o       این محققان ،مخصوصاً جلوه های فیزیولوژیک هیجان ها (تغییرات ضربانهای قلب و تنفس ،سست شدن اسفنگترها ،خشک شدن دهان ،عرق کردن ،….)، اثر آنها روی عملکردهای ذهن (افزایش تلقین پذیری، کاهش کنترل ارادی) و رفتارهای ناشی از هیجان ها (گریه ها ،خنده ها، فرار کردنها،پنهان شدنها …) را مطالعه کرده اند.

o       این مطالعات نشان داده است که در ظهور و تکوین جلوه های هیجان، فرهنگ سهم بسزایی دارد. مثلاً، در چین ، وقتی انسان ها خشمگین می شوند، چشمهای خود را گرد می کنند . با این همه ، شرایط تولید هیجان و پایه های روانی –فیزیولوژیک آن هنوز بخوبی شناخته نشده است.

o       هیجان ،نه تنها به ماهیت عامل هیجان زا، بلکه به خود فرد، حالت فعلی جسمی و ذهنی، شخصیت، تاریخچه زندگی شخصی و تجربه های قبلی او نیز وابسته است .

o       درست است که در برخی شرایط استثنایی، هیجان های گروهی به وجود می آید، و برای اکثریت مردم معنای یکسانی پیدا می کند (مانند ترس ناگهانی از زمین لرزه یا بمباران شهر از طرف دشمن)، اصولاً هیجان یک احساس فردی است. یعنی ، ممکن است یک موقعیت معین فردی را کاملاً خشمگین کند یا بترساند، اما در مورد دیگری هیچ واکنشی به وجود نیاورد. برای تایید این گفته، می توان روزهای موشک اندازی رژیم عراق به شهرهای ایران یا بمباران شهرها را به یاد آورد. کسانی که آن روزها را به چشم دیده اند، هیجان های کاملاً متفاوت افراد را نیز مشاهده کرده اند . بودند کسانی که چند لحظه ای واقعاً لال می شدند، سردرد می گرفتند، داد و فریاد می کردند، می لرزیدند یا در جایی پنهان می شدند و…. در مقابل ، کسان دیگری نیز بودند که مقابله ضد هوایی های ایران با هواپیماهای عراقی را به آتش بازی تشبیه می کردند و گاهی حتی از رختخواب خود نیز بلند نمی شدند !

o       به طور کلی، هیجان زمانی به وجود می آید که فرد غافلگیر شود یا موقعیت از تحمل او فراتر رود. هیجان در واقع بیانگر عدم سازگاری فرد با موقعیت و تلاش ارگانیسم برای برقراری تعادلی است که به طور موقت از بین رفته است. بنابراین، می توان گفت که هدف هیجان برقراری تعادل و حفظ موجودیت ارگانیسم است.

واکنش های فیزیولوژیک هیجان

o       می توان گفت که هیجان یک مجموعه روانی –فیزیولوژیک است و نشانه های عضوی آن تنوع زیادی دارد. بنابراین، اگر تصور کنیم که هر هیجان واکنش های فیزیولوژیک خاص خود را دارد، کاملاً ساده اندیشی خواهد بود.

o       وقتی هیجان شدید و زودگذر است، واکنش های فیزیولوژیک آن یکنواخت تر از موقعی است که هیجان ملایم و طولانی است. کند یا تند شدن جریان خون و تنفس و انقباض های رگ های سطحی (رگهای ریز) از جمله واکنشهایی است که در هیجانهای غم ،شادی ، خشم و ترس شدید دیده می شود.

o       وقتی هیجان ملایم و طولانی است، مثلاً هیجان حسادت، واکنش های فیزیولوژیک آن متفاوت از واکنش های یک هیجان شدید است. در هر صورت، رابطه بین نوع هیجان و واکنش های جسمی آن یک رابطه ساده و بدون ابهام نیست.

o       در واکنشهای فیزیولوژیک هیجان، نوعی برانگیختگی و فرو ریختگی دیده می شود، که در عین حال ترکیب های متفاوت دارند. مثلاً هیجان غم می تواند به شکل افسردگی جلوه کند. بدین ترتیب که حالات زیر در فرد دیده شود:

i  -کوفتگی ، ii – سستی ، iii- خمیدگی قد،  iv – افتادن شانه ها و دستها، v – انجماد چهره ، vi – بی حرکتی بدن ، vii – بی حالتی نگاه ،viii –  کند شدن گردش خون و تنفس ،ix- بی حس شدن عضلات، x –  فعال نبودن ذهن .

همچنین هیجان غم می تواند شکل فعال به خود بگیرد، که در آن صورت: -i   – تحرک جسمی و روانی ،ii -فریادها،iii -گریه ها ،iv- ناله ها، v-فعالیت های بیش از حد دستگاه های تنفس و گردش خون مشاهده خواهد شد.

 بنابراین ،فیزیولوژی غم فعال، از برخی جهات، به فیزیولوژی شادی فعال شباهت خواهد داشت. برعکس ،فیزیولوژی غم غیرفعال، از برخی جهات، یادآور فیزیولوژی شادی آرام خواهد بود.

ابزارهای مطالعه هیجان

o       مطالعه واکنش های فیزیولوژیک هیجان، با ابزارهای ویژه و با آزمایش انسان ها و حیوانات انجام می گیرد. جریان خون با قلب نگار و نبض نگار، که ضربان قلب یا رگها را ثبت می کنند، مطالعه می شود. حجم نگار ، تغییرات حجم اعضا (تغییرات کُند حاصل از انقباض ماهیچه های رگها و تغییرات همزمان ضربان قلب یا نبض) را ثبت می کند. فشار خون سنج، فشار موج خون را اندازه می گیرد. دم نگار، تغییرات حجم قفسه سینه و شکم را، که در اثر تنفس حاصل شود،ثبت می کند. لوله هایی که به معده، اثنی عشر و روده فرستاده می شوند، انقباض های آنها را ثبت می کنند. با گالوانومتر، دگرگونی های الکتریکی پوست (بازتاب گالوانیک) اندازه گیری می شود. نمونه برداری از خون و ادرار ایجاب می کند که از روش های تجزیه  شیمیایی معمولی استفاده شود.

o       آزمایشهایی که هم در مورد انسان های طبیعی (مقایسه حالت عادی با حالت هیجانی ) و هم در مورد افراد بیمار انجام گرفته ، اجازه داده است که این مطالعات با گستردگی بیشتری دنبال شود. همچنین این آزمایش ها اجازه داده است که مدت حالات هیجانی در بیماری های مختلف (افسردگی و برانگیختگی بیش از اندازه) مورد بررسی قرار گیرد. در مورد حیوانات، آزمایش های مربوط به هیجان را با قطع اعضا و قسمت هایی از دستگاه عصبی، که به نظر می رسد در تولید هیجان نقش داشته باشند، انجام داده اند .  با این آزمایشها توانسته اند مراکز مربوط به هیجان ها را کشف کنند و به اهمیت آنها پی ببرند.

انواع واکنش های هیجانی

الف. واکنش های درونی

o       واکنش های درونی، همه دستگاه های بدن را در بر می گیرد: گردش خون، تنفس، هاضمه و غدد.

      البته واکنش های غیرارادی دستگاه عضله ای را نیز می توان جزء واکنش های درونی به حساب آورد. به عنوان مثال، واکنش هایی که ممکن است در هیجان ترس وجود داشته باشند و برخی از آنها در سایر هیجان ها نیز دیده می شود.

i          گردش خون.

ii         تند یا کند شدن حرکات قلب،

iii       تقویت یا تضعیف ضربان،

iv      انقباض رگ های مرکزی (انقباض رگهای شکمی همراه با افزایش فشار در کل دستگاه گردش خون)

v        انقباض رگ های سطحی (پریدگی رنگ پوست).

vi      تنفس. تغیرات مختلف درآهنگ و عمق تنفس، انقباض یا انبساط ششها، تلاش برای خارج کردن هوا از شش ها.

vii     دستگاه هاضمه. توقف انقباض های حرکات دودی مری، معده و روده،

viii   عدم ترشح غدد بزاقی (خشکی دهان)،

ix      ورم معده (از بین رفتن اشتها)

x        فلج شدن اسفنگترها (عدم کنترل مدفوع و ادرار).

xi      ترشح غدد. توقف ترشح برخی غدد، مثل غدد بزاقی و غدد شیری؛

در عوض افزایش ترشح برخی دیگر، مانند غدد اشکی، صفرا، ادرار و عرق سرد. عرق سبک موجب دگرگونی مقاومت الکتریکی پوست می شود و این دگرگونی می تواند برای موج های هیجانی سبک، شاخص باشد (بازتاب گالوانیک). ترشح غدد فوق کلیوی (آدرنالین) به مقدار کم در خون، می تواند تعداد زیادی از کنش های درونی را بر انگیزد:

xii     ازدیاد قابل ملاحظه تعداد گلبول های قرمز خون (اثر روی طحال) و گلبول های سفید؛

xiii   افزایش قند آزاد شده از کبد که گاهی به قدری زیاد می شود که در ادرار دیده می شود (در بازیکنان فوتبال، پیش از بازی و در دانشجویان، پیش از امتحان)؛

xiv  افزایش قابلیت انعقاد خون.

xv    ترسهای شدید و طولانی می توانند اختلال ها و دگرگونی ها عمیقی به وجود آورند، مثل پیری زودرس، بی رنگ یا کمرنگ شدن مو ها و …

xvi  واکنش های غیرارادی در دستگاه عضله. لرزش، رعشه، راست شدن موها، افزایش یا کاهش قابلیت ارتجاعی عضلات، که روی فعالیت (سست شدن زانو ها) و خطوط چهره اثر می گذارد.

ب. واکنشهای نگرشی و حرکتی

o       هیجان ها، علاوه بر واکنش های درونی، واکنش های نگرشی و حرکتی آشکاری نیز دارند که جلوه آنها را تشکیل می دهند. جلوه هیجان ها بخوبی شناخته شده است، زیرا با همین جلوه است که هیجان دیگران را تمیز می دهیم و کمتر برای تبیین آن تاکید می کنیم.

ترس

o       یک قسمت از واکنش حرکتی ترس، از دگرگونی و کشیدگی عضلات ریز حاصل می شود که کم و بیش در مکان های خاصی از بدن به وجود می آیند. ( پریدگی رنگ صورت، گود رفتن گونه ها، افتادن فک پایین، بزرگ شدن چشم ها، انبساط مردمک چشم؛ در مورد سگ یا گربه، پایین افتادن دم و راست شدن مو پشم های پشت).

o       همچنین واکنش های حرکتی هیجان می توانند از انقباض های تشنجی ماهیچه ها ناشی شوند. (لرزش دستها و صدا، که موجب دگرگونی طنین آن می شود).

o       هیجان ترس مخصوصاً از طریق نگرش های فرد نسبت به موضوع ترس مشخص می شود:

i          تمایل به اجتناب از ترس،

ii         تمایل به دور شدن از حوزه عمل آن یا حتی از حضور آن،

iii       تمایل به فرار به نقطه دور دست،

iv      مخفی شدن در پشت مانع،

v        کز کردن،

vi      تمایل به بی حرکت ماندن در جای خود،

vii     واکنش های منفی در مقابل هر نوع تماس یا تهدید به تماس،

viii   واکنش های منفی در مقابل هر تلاشی که بخواهد اعضای بدن را به حرکت در آورد؛

ix      تشنج به صورت خمیدگی،

x        دست و پا زدن،

xi      فریاد کشیدن

xii     اقدام به اعمال دفاعی فعال: غرغر کردن، گاز گرفتن و چنگ زدن.

o       در کل این تبیین، که در باره هیجان ترس گفته شد، بیشتر واکنش های غیر ارادی، یعنی بازتاب ها، تسلط دارند.

علاوه بر واکنش های نگرشی و حرکتی غیرارادی، نگرش ها و حرکاتی نیز وجود دارد که بیشتر ارادی است، و به محیط و به تعلیم و تربیت وابسته است. این نگرش ها و این حرکات ارادی مخصوصاً در هیجان هایی دیده می شود که تجلی آنها نقش اساسی در روابط اجتماعی دارد. در این حالت، جلوه ذاتی هیجان با جلوه اکتسابی و اجتماعی آن همراه می شود.

لبخند زدن

o       جلوه اکتسابی هیجان ابتدا به صورت تقلید و تغییر شکل از جلوه بازتابی اولیه ظاهر می شود. مثلاً، لبخند زدن، جلوه بازتابی هیجان شادی است که می توان آن را با تحریک الکتریکی عصب صورت ایجاد کرد. لبخند زدن در اولین ماه زندگی کودک و در حالی که او از نظر جسمی در سلامت کامل است دیده می شود. لبخند زدن، در اثر تعلیم و تربیت، تغییر شکل می یابد و کاملاً متفاوت از آنچه از نظر جسمی می توانست باشد جلوه می کند (لبخند محبت آمیز، موذیانه، تحقیر آمیز، ملیح، نیشدار و …)

o       شکل و کاربرد لبخند، طبق سنتی که در محیط و به کمک تعلیم و تربیت در اختیار ما قرار می گیرد، تثبیت می شود. هر چند لبخند می تواند غیر هیجانی و مصنوعی نیز باشد (لبخند از روی سیاست)، واکنش های حرکتی هیجانی اصولاً می تواند کدگذاری شود و بیانگر احساسات واقعی ما تحت نفوذ آداب و سنن باشد.

اخم کردن

o       اخم کردن، سر را با دو دست گرفتن (یعنی نا امید و سرگردان شدن) و خاراندن سر ( یعنی تردید و حیرت)، نمونه هایی از واکنش های حرکتی است که به طور طبیعی در اختیار ما قرار دارد.

o       دلیل قانع کننده برای طبیعی بودن این حرکات مشاهده آنها در میمون های انسان نما و به صورت پیشرس، در کودکان است که اغلب به صورت حرکات اکتسابی در آمده با احساسات واقعی در هم آمیخته است.

اشک ریختن

o       اشکها، به راحتی نشان می دهند که تبدیل یک بازتاب واقعی به یک عمل ارادی امکان پذیر است. مثلاً هستند کسانی که به صورت ارادی و حرفه ای اشک می ریزند.

o       وقتی تغییر پدیده های مربوط به جلوه هیجان را در اجتماعات مختلف و حتی در دو جنس مختلف مقایسه می کنیم، نقش تقلید آشکار می شود. همچنین بی حرکتی نسبی خطوط چهره نابینایان، که قادر به تقلید جلوه صورت نیستند، به راحتی نشان می دهد که تقلید می تواند در تکوین جلوه هیجان نقش مهمی داشته باشد.

o       ما تنها بازتاب های ذاتی (لبخند زدن و اشک ریختن) را تقلید نمی کنیم، بکله اعمال ارادی معنی دار را، که به صورت سمبلیک یا نمادین در می آید، تقلید می کنیم. بدین صورت که نگاه، دهان و دست، زبان خاص خود را دارند و می توانند نگرش های عاطفی، اندوه، شادی، احترام، نفرت و …  را نشان دهند. مثلاً بوسیدن، مشت گره کردن، تف انداختن، نفس عمیق کشیدن، حرکت تهدید آمیز دست، پوشاندن صورت با دست،

خیره شدن و پایین انداختن نگاه، هر یک معنای خاص خود را دارد.

o       شعری از هوشنگ ابتهاج (سایه):

o       تمیز جلوه اکتسابی و اجتماعی هیجان از جلوه ذاتی و بازتابی آن اغلب دشوار است. جلوه ذاتی و بازتابی هیجان را می توان در حیواناتی که به انسان نزدیکترند پیدا کرد و می توان آنها را با جلوه ای که کودکان دارند مورد مقایسه قرار داد.

عملکرد ذهن در هیجان

o       عملکرد ذهن در هیجان را نیز، مثل عملکرد فیزیولوژیک آن می توان از دو جنبه برانگیختگی و فروریختگی بررسی کرد: به هنگام هیجان، فعالیت ذهن افزایش می یابد. بدین ترتیب که تخیل انسان تازیانه می خورد و مثل اسب سرکش به جولان در می آید، تلاش های کند و بی حاصل جای خود را به تلاش های مولد و الهام بخش می دهد. هیجان می تواند خلاق و طراح باشد.

به هنگام هیجان، انسان سریعتر فکر می کند و اندیشه های خیلی زیاد یا خیلی تازه در اختیار دارد. همچنین انسان هیجانی نیروی زیاد برای عمل کردن دارد، مبتکر است، سریع کار می کند و از اعتماد به نفس زیادی برخوردار است.

o       برعکس، هیجان می تواند هم تفکر و هم قدرت عمل را فلج کند. هیجان ذهن را«خالی» می کند، به این صورت که انسان نه چیزی برای گفتن پیدا می کند و نه کاری برای انجام دادن. انسان هیجانی خوب فکر نمی کند، موقعیت ها را روشن نمی بیند و کلمات را نمی فهمد؛ گاهی در اندیشه های او، تنها کندی و رکود کامل دیده می شود.

o       انسان هیجانی، حالت انسان کودن را دارد، چنین به نظر می رسد که توانایی انجام دادن هیچ کاری را ندارد. مثلاً، انسانی که به شدت ترسیده است، عملاص هیچ کاری نمی تواند انجام دهد و احتمالاً به همین دلیل گفته اند: «ترس، برادر مرگ است».

o       بنابراین، جلوه های هیجانی معانی متفاوتی خواهند داشت. i – برانگیختگی، در شادی و خشم، ii -فرو ریختگی در ترس و غم تسط دارند. اما این قانون کلی نیست. شادی های غیر فعال و بدون برانگیختگی نیز وجود دارند که نوعی بی فکری، خواب آلودگی و عدم فعالیت ذهنی را به همراه می آورند. به عنوان مثال، خلسه می تواند احساس حالت روحانی، راحتی و روشن بینی مافوق تفکر به وجود آورد، اما بعید که این حالت بتواند با فعالیت حقیقی و با کار تولیدی همراه شود و حتی موضوع این فعالیت روشن و پایدار باشد.

o       غم هایی وجود دارد که با فعالیت ذهنی واقعی همراه است:

i          مراقبه یا تعمق شدید روی یک موضوع غم انگیز،

ii         سرزنش های آگاهانه،

iii       وسواس در مورد چیزی که می تواند باشد یا باید باشد،

iv      تلاش خسته کننده برای حل مسئله علمی و …  .

o       در هر صورت فعالیت ذهن به هنگام هیجان، خواه به صورت بر انگیختگی خواه به صورت فروریختگی ، هرگز قابل مقایسه با فعالیت ذهن در حالت عادی نیست.

i          به هنگام هیجان، کنترل اراده عمل و تفکر کاهش می یابد.

ii         به هنگام هیجان، شکل های تکانشی تفکر و عمل تسلط پیدا می کند. یعنی افکار ناگهانی به ذهن انسان می آید و او دست به اعمال غیر مترقبه می زند.

iii       انسان هیجانی احساس می کند که برخود تسلط ندارد، خود به خود کشیده می شود، از پا افتاده است، اختیار حرکات و افکار خود را ندارد.

iv      به هنگام هیجان تعمق و تفکر می تواند شدید و سریع باشد.

البته این تفکر یک تفکر وسواسی تحمیلی است که قابل هدایت نیست و دقتی است که نمی توان آن را قطع یا روی چیز دیگری جلب کرد. با این همه، این فعالیت اغلب در سطح پایین قرار دارد و می توان گفت که نشخواری بی حاصل، سماجت یک انگیزه ذهنی معین، تکرار یکنواخت جمله های یکسان و نداهای یکسان است. این فعالیت، در واقع دور باطلی از تخیلات، فرار از اندیشه ها، عدم توانایی برای منطقی و سیستماتیک فکر کردن و فرو ریختگی کنش های عالی بحث و انتقاد است.

v        هیجان انسان را زود باور و تلقین پذیر می کند. وقتی انسان می خواهد یک مساله علمی را حل کند، اغلب با ساده کردن آن به کمک راه حل های ناگهانی، غیر اختیاری، ناهنجار و جسورانه اقدام می کند، فردی که گرفتار خشم یا ترس است، کمبود انرژی ندارد، بلکه ترمز های اخلاقی افکار و همچنین ترمزهای تعلیم و تربیت او از کار افتاده است. این انرژی از منبعی به دست می آید که از نظر روانشناختی در سطح پایین قرار دارد.

vi      هیجان های شدید، آموخته های جدید و ناپایدار تفکر و اراده را در هم میریزد و جا برای اعمال خودکار بسیار محکم، غریزی و عادی خالی می ماند.

vii     به هنگام هیجان، عادت هایی که در حال شکل گیری است، بیشتر از عادت هایی که بخوبی شکل گرفته است، آسیب می بیند. موسیقی دان، سخنران یا هنر پیشه هیجانی، تسلیم عادت های بسیار قدیمی می شود.

viii   انسان متمدن هیجانی مثل انسان بدوی عمل می کند.

ix      رفتار انسان بزرگسال هیجانی به رفتار کودک و حیوان نزدیک می شود.

x        دانش آموز یا دانشجوی هیجانی نیز معمولاً آموخته های تازه خود را فراموش می کند نه آموخته های قدیمی و جا افتاده را.

اساس عصبی هیجان

o       اکثر واکنش های درونی هیجان به دستگاه عصبی خودکار وابسته است. این دستگاه از دو عصب سمپاتیک و پاراسمپاتیک، که عملکردشان معمولاً در جهت عکس یکدیگر است، تشکیل می شود. برانگیختگی هایی که دستگاه عصبی خودکار به وجود می آورد، معمولاً اثر کند، طولانی و پراکنده دارند. این اثر با ترشح غدد (مثلاً آدرنالین) تقویت می شود.

o       بنابراین به نظر می رسد که واکنش های درونی وابسته به دستگاه عصبی خودکار، با یک مرکز بالاتر، که امروزه جای آن در تالاموس یعنی مغز میانی، تشخیص داده می شود، هماهنگ می شود.

o       ظاهرا حرکات چهره و نگرش های غیر ارادی نیز به همین مرکز وابسته است؛ در حالی که حرکات ارادی و اکتسابی تحت کنترل کرتکس (قشر خارجی مخ) قرار دارد.

o       از نظر پیدایش و تکوین قسمت های مختلف دستگاه عصبی مرکزی، مغز میانی، که عضو تنظیم کننده واکنش های هیجانی به حساب می آید، خیلی قدیمی تر از قشر خارجی مخ (کرتکس) است. بنابراین، از نظر تکامل، می توان هیجان را یک عملکرد کهنه و سطح پایین به حساب آورد.

o       عصب سمپاتیک ارگانیسم را برای مقابله با حالات اضطراری آماده می کند، در صورتی که عصب پاراسمپاتیک او را به سوی استراحت و آرامش سوق می دهد. علت تفاوت عملکرد آنها این است که هر یک مواد شیمیایی جداگانه ای آزاد می کنند.

o       عصب سمپاتیک ماده ای آزاد می کند که اثر آن مثل هورمون آدرنالین غدد فوق کلیوی است، یعنی موجب برانگیختگی می شود. در عوض، ماده ای که عصب پاراسمپاتیک آزاد می کند خاصیت آرام بخشی دارد.

o       به طور کلی نقش عصب سمپاتیک در به وجود آمدن هیجان ها را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:

i          ضربان قلب شدت می یابد تا خون بیشتری به ماهیچه ها برسد و آنها را برای مقابله با خطر آماده سازد.

ii         رگ های سطحی بدن منقبض می شود تا فشار خون بالا رود و فشار سرخ رگی برای احتیاج های ضروری حفظ شود.

iii       عرق سرد به عنوان مقدمه فعالیت شدید ماهیچه ای ظاهر می شود.

iv      بدن به لرزش در می آید و موهای بدن برای نگهداری حرارت بدن و حفظ ارگانیسم از سرما که در اثر انقباض رگهای خونی سطحی حاصل می شود راست می ایستد.

v        تنفس عمیق تر و تندتر می شود تا اکسیژن کافی در اختیار ارگانیسم قرار گیرد.

vi      مردمک چشم باز می شود تا ادراک خطر بهتر صورت بگیرد.

vii     مواد قندی ذخیره شده در جگر آزاد می شود تا نیروی لازم برای دفاع بدن یا فرار از خطر را آماده کند.

viii   انعقاد پذیری خون بیشتر می شود تا در صورت تولید زخم، خون زیادی از بین نرود.

ix      فعالیت شاخه پاراسمپاتیک متوقف می شود.

x        هضم غذا صورت نمی گیرد چون خون بدن بیشتر به ماهیچه های مخطط می رود.

xi      دهان خشک می شود زیرا ترشح غدد بزاقی کاهش می یابد.

xii     ماهیچه های صاف آلت تناسلی منقبض می شود و در نتیجه احساس نیاز به دفع ادرار دست می دهد.

xiii   این هیجان ها از طرف عصب پاراسمپاتیک خنثی می شود. بنابراین عصب پاراسمپاتیک ارگانیسم را برای آرام کردن هیجان ها سوق می دهد.

نظریه های مربوط به هیجان

              I            نظریه ادراک موقعیت هیجان زا یا نظریه عقل گرا

o       تحلیل حالت آگاهی به هنگام هیجان دو نظریه به دنبال آورده است که هر یک از آنها جنبه خاصی را مورد توجه قرار می دهد. یکی از این نظریه ها روی واقعیت های ذهنی تکیه می کند؛ یعنی ادراک موقعیت هیجان زا را عامل اصلی تولید هیجان می داند. بدین ترتیب که ارگانیسم موقعیت را مناسب و موزون درک می کند و در نتیجه هیجان شادی به او دست می دهد. یا بر عکس موقعیت را نامناسب و ناهمگون درک می کند و به دنبال آن غمگین یا خشمگین می شود.

o       بدیهی است که آگاهی از موقعیت و ادراک آن در تولید هیجان نقش مهمی دارد، اما خود هیجان نیست. ممکن است یک فرد موقعیت های مختلف را به صور کامل درک کند و روابط آنها نیز برایش روشن باشد، اما هیچ هیجانی احساس نکند. دونفر هر دو خطر یک موقعیت را درک می کنند ( مثلاً هر دو می دانند که بمباران شهر با هواپیماهای دشمن خطرناک است) اما یکی می ترسد و دیگری خونسردی خود را حفظ می کند. نظریه ادراک موقعیت هیجان زا که به نظریه عقل گرا نیز مشهور است، این تفاوت را تبیین نمی کند.

o       در مخالفت با نظریه بالا می توان هیجان های بدون موضوع را نیز عنوان کرد. گاهی انسان احساس شادی یا غم می کند، کسل یا خشمگین می شود، بدون آنکه علت آن را بداند. علت این حالت ها در اغلب موارد ریشه فیزیولژیک دارد. در اختلال های ادواری (مثل دوقطبی) بیمار به طور ادواری زمانی شاد و زمانی غمگین است بدون آن که برای او علت شناخته شده ای وجود داشته باشد. بیماری که در حالت شیدایی است، به کمک هیچ حادثه یا اندیشه بدی اندوهگین نمی شود. بیماری هم که دوره افسردگی را طی می کند با هیچ واقعه خوشحال کننده ای از غم خود رهایی نمی یابد.

           II            نظریه پدیده های فیزیولوژیک

o       نظریه دیگر بر عکس روی پدیده های فیزیولوژیک هیجان تاکید دارد. ابتدا دکارت این نظریه را عنوان کرد. بعد دیگران با دقت و صراحت بیشتری آن را گسترش دادند. این نظریه به جای آنکه هیجان را علت پدیده های عضوی بداند، پدیده های عضوی را علت هیجان می داند.

o       طبق این نظریه، هیجان عبارت از ادراک اختلال های عضوی است. بر اساس این نظریه نباید گفت: « من یک سگ هار می بینم، چون می ترسم در نتیجه می لرزم» بلکه باید گفت: « من یک سگ هار می بینم، چون می لرزم در نتیجه می ترسم» ترسیدن، یعنی لرزش، رنگ پریدگی و فرار خود را درک کردن. هیجان وجود نخواهد داشت مگر این که ما ضربان سریع قلب، عرق سرد، فلج شدن اعضای خود و …  را درک کنیم. هیجان خارج از جسم وجود ندارد.

در مورد این نظریه ایراد های متفاوتی عنوان شده است که در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:

             a            اگر این نظریه درست باشد یعنی آگاهی از پدیده های فیزیولژیک موجب هیجان شود در آن صورت اراده  انسان نباید بتواند با توقف واکنش های فیزیولوژیک هیجان را از بین ببرد. بدین صورت که مثلاً برای حذف هیجان خشم کافی باشد که فرد خشمگین نگرش آرام و خونسرد اتخاذ کند. حتی بر عکس اراده باید بتواند بدون علت و تنها با تقلید یک نگرش مناسب هیجان به وجود آورد. مثلاً انسان تنها با گره کردن مشت، بلند کردن صدا، یا به ساییدن دندانهای خود و … خشمگین شود.

ایراد بالا نمی تواند قطعی باشد زیرا قدرت اراده روی واکنش های عضوی هیجان بسیار محدود است. اراده نمی تواند روی واکنش های دورنی و همچنین روی حرکت بازتابی موثر واقع شود.

اراده می تواند اثر غیر مستقیم داشته باشد، بدین ترتیب که فرد دقت خود را روی یک موقعیت هیجان زا جلب کند و هیجانی شود، درست مثل زمانی که به یک خطر یا یک بی حرمتی می افتد و به دنبال آن سفید یا سرخ می شود. برخی از هنرپیشه ها ادعا می کنند که هیجان های نقش خود را احساس می کنند. آیا این احساس به این علت است که آنها نگرش مربوط به آن هیجان را تقلید می کنند یا به این علت که موقعیت هیجان زا را به شدت خیالبافی می کنند؟ تلاش برای جلوگیری از برخی جلوه های هیجان (مثل اشک ها و نشانه های بیرونی خشم) می تواند به نتیجه برسد، اما این کار در اثر پدیده هایی مثل ضربان قلب، گرفتگی گلو که اغلب هیجان را طولانی می کنند، آشکار می شود.

             b            همه دگرگونی هایی که به هنگام هیجان مشاهده می شود به طور جداگانه یا همراه با سایر دگرگونی ها در حالت های بدون هیجان نیز یافت می شود. مثلاً وقتی می ترسیم، می لرزیم و رنگ پریده می شویم. این حالت ها را زمانی هم که سردمان هست نشان می دهیم. لرزش و عرق سرد به هنگام تب هم دیده می شود و هیچ ارزش هیجانی ندارد. به هنگام ترس یا خشم، قلب سریع تر می زند، درست مثل زمانی که در مسابقات دو شرکت می کرده ایم یا به مقدار زیادی قهوه نوشیده ایم. بنابراین آگاهی از دگرگونیهای فیزیولوژیک همیشه نمی تواند مولد هیجان باشد.

              c            در این مورد آزمایش هایی روی حیوانات انجام گرفته است. در این آزمایش ها بخش نخاع گردنی و تعدادی از اعصاب جمجمه ای (اعصب ریوی وشکمی) مغز را از اعضای درونی جدا کرده، در نتیجه هر نوع ادراک از حالات این اعضا را از بین برده اند. بنابراین این حیوانات نمی بایستی هیجانی می شدند، زیرا نمی توانستند از دگرگونی های عضوی خود آگاهی یابند. با وجود این، آنها باز هم به کمک ابزارهایی که برایشان باقی مانده بود (حرکات چهره)، حالت های ترس و خشم نشان داده اند. نتیجه اینکه این نظریه نمی تواند هیجان را بطور کامل تبیین کند.

نتیجه هیجان

o       حال می توان این سوال را مطرح کرد که نتیجه ی هیجان چیست؟ در تفسیر نتیجه هیجان دو نوع نگرش وجود دارد:

i          یکی از نگرش ها هیچ نوع ویژگی سازگاری برای هیجان قایل نیست

ii         دیگری تا اندازه ای آن را برای سازگاری لازم می داند.

طبق نگرش اول، هیجان همیشه به صورت یک عنصر مبهم، یک اختلال غیر قابل تبیین در تفکر جلوه کرده است. روان پزشکان، که از اهمیت بیش از حد هیجان در اختلال های روانی تعجب کرده اند، در آن نشانه های مرضی، بی نظمی عضوی و ذهنی می بینند. زیست شناسان معتقدند که واکنشهای هیجانی نتیجه مکانیکی ساده به همراه دارند، که از آزاد شدن نیروهای کور در دستگاه عصبی نشات می گیرد. به نظر این افراد مواردی وجود دارد که در آنها اگر انسان خونسردی خود را حفظ کند، بهتر می تواند با واقعیت سازگار شود. خشم و ترس می توانند موجود زنده را فلج کنند، شادی نیز اغلب به تحرک بی ثمر و نامربوط منجر می شود.

نگرش دوم، در مجموع برای هیجان ارزش سازگاری قایل است. مثلاً، داروین معتقد بود که ترس می تواند حشره ای را که خود را به مردن می زند و در نتیجه به چشم نمی آید،  یا در نظر دشمنان خود بی ارزش جلوه می دهد، حفظ کند. همچنین سگی که موهای خود را سیخ می کند بزرگتر و ترسناکتر به نظر می رسد و کمتر مورد تهاجم قرار می گیرد. براین اساس بسیاری از واکنش های هیجانی را نمی توان مجموعه ای از حوادث نامربوط به حساب آورد،  بلکه باید گفت که آنها از سازماندهی قابل ملاحضه ای برخوردارند.

حالت های شدید برانگیختگی (ترس و خشم) موجب هماهنگی واکنش ها می شود و این هماهنگی موجود زنده را آماده می کند  تا در مقابل یک موقعیت حاد و اضطراری، با تحرک و کارآمدی بیشتر پاسخ دهد.

o       تند شدن جریان خون و تنفس، افزایش فشار خون، زیاد شدن گلبول های قرمز، آزاد شدن قند جگر، تغذیه ماهیچه ها و رفع خستگی ماهیچه ها به کمک آدرنالین آشکارا موجود زنده را برای تلاشی بزرگ آماده می کند.

o       اعمال ارتباطی در سطح پایینی قرار می گیرد؛ اعمال اشتهاآور موقتاً قطح می شود؛ افزایش انعقاد خون مقاومت در مقابل جراحات را زیاد می کند؛ نگرش های از پیش شکل گرفته فرار یا پرخاش، بدون آنکه تفکر یا تجربه ای ایجاب کند، با نیروی بیشتری تحقق می یابد.

o       از طرف دیگر موقعیت هایی که موجب هیجان می شود، اغلب موقعیت هایی است که در آنها علاقه شدید فرد و نوع در میان است. برخی ادراکها، به ویژه ادراک حیوانات، هیجان هایی راه می اندازد که مستقل از تجربه  قبلی است. مثلاً ترس حیوانات تنها از طریق حمله دشمنان آنها ایجاد نمی شود، بلکه در اثر نگرش پرخاشگرانه در اثر دیدن، فریاد زدن و بوی یک حیوان ناشناخته نیز ایجاد می شود. اسب با احساس بوی حیوانات وحشی ترس نشان می دهد. جوجه جوان وقتی برای اولین بار صدای پرندهی شکاری را می شنود خود را پنهان می کند. حیوان نر، به هنگام بلوغ جنسی ناگهان در مقابل نرهای دیگر حتی پیش از آنکه در آنها رقابت یا دشمنی ببیند حالت پرخاش پیدا می کند.

o       در مورد انسان و کودک نیز نمونه هایی از ترس های غریزی، شبیه آنچه در بالا گفته شد، دیده می شود: ترس از حیوانات بزرگ و حتی کوچک مخصوصاً اگر تند و تیز حرکت کنند (حشرات، خزندگان)، ترس از تاریکی، ترس از ناآشنا، یا ترس از دگرگونی چهره های آشنا، و اشیای معمولی، ترس از دگرگرگونی های ناگهانی ( نور شدید، صدای ناگهانی). نباید تصور کرد که همه هیجان ها بر تجربه های فردی استوار است، مخصوصاً نباید تصور کرد که هر ترسی همیشه از ترس یک غم شناخته شده مشتق می شود.

هیجان و سلامت

o       فشار روانی حاصل از هیجان اغلب به عنوان عامل مزاحم برای سلامت انسان به حساب می آید. اشخاصی که در معرض عوامل تولید کننده هیجان و فشار روانی قرار می گیرند، به طور متوسط بیشتر از کسانی که در معرض دگرگونی های شدید قرار نمی گیرند بیمار می شوند.   با وجود این، به نظر می رسد که فشار روانی برای برخی از افراد مفید باشد. یعنی برخی افراد تمایل به هیجان خواهی دارند.

بنابراین می توان گفت که عامل ناراحتی های روانی خود فشار روانی نیست، بلکه شیوء برخورد و شیوه واکنش در مقابل آن است.

معمولاً طرز برخورد انسان ها با حوادث زندگی است که برای آنها هیجان و فشار روانی به وجود می آورد، نه خوده حواث.

o       به عبارت دیگر معمولاً نگرش در باره حوادث و پدیده هاست که فشار روانی ایجاد می کند نه خود حوادث و پدیده ها.

o       کسانی که به آسانی مریض می شوند، معمولاً آنهایی هستند که در مقابل دگرگونی ها به صورت:

i          احساس ترس،

ii         احساس اضطراب،

iii       احساس خشم،

iv      احساس ناکامی،

v        بی نظمی، و آشفتگی کامل

واکنش نشان می دهند.

برعکس کسانی که در مقابل فشار روانی مقاومت می کنند و دگرگونی ها را به عنوان قسمتی از موجودیت خود می پذیرند،  و سعی می کنند آنها را به عنوان مبارزه طلبی های جالب و نه تهدید های خطرناک در نظر بگیرند، در واقع به زندگی خود معنی می دهند  و در نتیجه کمتر مریض می شوند .

حال این سوال پیش می آید که هیجان و فشار روانی حاصل از آن چگونه می تواند مصنوعیت یا مقاومت ما در مقابل بیماری ها تضمین کند؟ مغز انسان می تواند هورمون ها و موادی آزاد کند که روی گلبول های سفید و سایر قسمت های دستگاه دفاعی بدن اثر می گذارند.  این هورمون ها و این مواد علاوه بر این که روی سایر عملکرد ها اثر می گذارند، بین تفکر و توانایی مقاومت در مقابل بیماری ها نیز ارتباط ایجاد می کنند.

زمانی که فرد در مقابل فشار روانی به صورت ترس واکنش نشان می دهد، مغز او علامتی را که نشانه خطر است را به ارگانیسم انتقال می دهد.  ارگانیسم پس از دریافت علامت خطر هورمون هایی ترشح می کند که فشار خون را بالا می برند و ماهیچه ها را برای واکنش سریع درست مثل زمان مبارزه یا فرار آماده می کنند. البته این هورمون ها در دستگاه دفاعی بدن اختلال نیز به وجود می آورند.  می توانیم از هیجان های خود خوب استفاده کنیم.

 همانطوری که انسان ها از قرن ها پیش استفاده کرده اند و از اجزای تشکیل دهنده و از فرآیند زیست – شیمیایی هیجان ها هم هیچ اطلاعی نداشتند. یعنی هیچ نیازی ندارد که اثاث عصبی هیجان ها و واکنش های فیزیولوژیک در مقابل آنها را بدانیم تا بتواینم از آنها بهره بگیریم. یافته های علم روانشناسی و فنون تعلیم وتربیت می توانند شیوء مقابل با فشار روانی را به ما یاد دهند.

یافته ها

o       در زیر به نمونه هایی از یافته ها اشاره می شود.

1        کسانی که تفکر غلط دارند، و به طور دائم به ناراحتی های خود می اندیشند:

i          مسائل را بزرگ جلوه می دهند

ii         گناه را همیشه به گردن دیگران می اندازند

iii       در ذهن خود دشمنان خیالی می پرورانند و با آنها به جنگ و ستیز می پردازند

iv      معمولاً به ناراحتی های عضوی مبتلا می شوند

v        ضایعات عضوی از جمله زخم معده، اثنی عشر، سوء هاضمه، نوروز یا عصبیت،و فشار خون به وجود می آورد.

vi      دستگاه ایمنی بدن خسته می شود و بدن را برای پذیرش انواع بیماری ها آماده می سازد.

2        در یک خانواده، وقتی یکی از همسران می میرد، دستگاه ایمنی بازمانده ضعیف می شود. علت بیماری های تقریباً دائمی بیوه زنان و بیوه مردان عزادار یا مرگ و میر بیشتر آنها نسبت به سایر همسالان خود، ضعف دستگاه ایمنی آنها به علت هیجان های شدید است. میزان این مرگ و میر در بیوه مردان بیشتر از بیوه زنان است و این میزان از شش ماه تا یکسال پس از مرگ همسر به صورت تاسف آور افزایش می یابد و پس از گذشت چهار سال رو به کاهش می گذارد، بنابراین رابطه هیجان با سلامت جسمی آشکارا تایید می شود.

3        بین بیماران قلبی، آنهایی که غمگین و درخود فرو رفته اند، بیشتر از کسانی که شاد هستند از ناراحتی های قلبی رنج می برند. بنابراین وجود افسردگی روانی بهتر از هر نوع علامت جسمی اجازه می دهد تا مسائل و آینده افراد پیش بینی شود.

4        اشخاصی که از نظر هیجانی افت قابل ملاحضه ای دارند، از بروز خشم جلوگیری می کنند، یا خود را بی پناه و بدون تکیه گاه احساس می کنند،  بیشتر از دیگران به بیماری سرطان مبتلا می شوند.  در میان مبتلایان سرطان نیز آنهایی که هیجان خود را بروز می دهند، بیشتر از آنهایی که هیجان های خود را پنهان می کنند، بهبود می یابند.

5        نگرش فرد نسبت به هیجان ها می تواند دستگاه ایمنی بدن او را تقویت کند. افراد مبتلا به سرطان وقتی از روحیه مبارزه طلبی برخوردار بوده اند در ۷۵ درصد موارد توانسته اند به مدت ده سال زنده بمانند.  حال آن که این نسبت در بین بیمارانی که نگرش جبری و تسلیم پذیر داشته اند بالا تر از ۲۲ درصد نبوده است. بنابراین امیدواری روشن اراده محکم برای زندگی خیلی با ارزش تر از تسلیم و اعتقاد به قضا و قدر است.

6        عشق نیز نتایج خوبی به بار می آورد. انسان های عاشق از دستگاه ایمنی بسیار فعال برخوردارند. در محیطی که سرشار از عشق و محبت است، کودکان بهتر رشد می کنند.

کودکانی که کمبود عاطفی دارند، رشد خوبی ندارند مردانی که مورد توجه همسرانشان هستند، واقعاً از طرف آنها حمایت می شوند و احساس محبوبیت می کنند، کمتر بیمار می شوند.

7        کسانی که می توانند با دیگران روابط اجتماعی محکم و ثابت برقرار کنند، از سلامت بهتری برخوردار می شوند. مردان متاهل نسبت به مردان مجرد هم سن خود کمتر مریض می شوند، بهتر در مقابل سرطان مقاومت می کنند و طول عمر بیشتری نیاز دارند. خانواده نیز در بهبود ذهنیت افراد آن نقش بسیار مهمی دارد، زیرا برای کسانی که مورد محبت خانواده هستند، بهانه زنده ماندن می دهد.

8        اعتقاد و ایمان و به طور کلی تلقین پذیری نیز نیروی بزرگی است. یک سوم بیمارانی که پلاسیبو (ماده یا روشی که اثری در درمان ندارد) مصرف می کنند، اظهار می دارند که بهبود حاصل کرده اند. در برخی درمان ها نوع پلاسیبو نقش بسیاری مهمی دارد. پلاسیبوی تلخ بیشتر از پلاسیبوی مطبوع، سوزن درد آور بیشتر از قرص، و شربت تلخ بیشتر از شربت شیرین، اثر بخش است. مهم این است که بیمار قانع شود که درمان اثر خواهد داشت.

خلاصه

i          هیجان عبارت است از واکنش کلی شدید و کوتاه ارگانیسم به یک موقعیت غیر منتظره همراه با یک حالت عاطفی خوشایند و یا نا خوشایند.

ii         هیجان عاملی است که ارگانیسم را به حرکت در می آورد.

iii       چون هیجان با نیاز ها و انگیزش های ارگانیسم رابطه نزدیک دارد و می تواند ریشه بسیاری از اختلال های روانی یا روان تنی باشد، از اهمیت بالا یی برخوردار است.

iv      هیجان نه تنها به ماهیت کامل هیجان زا بلکه به خود فرد حالت فعلی جسمی ذهنی شخصیت تاریخچه زندگی و تجربه های قبلی او وابسته است

v        هیجان زمانی به وجود می آید که فرد غافگیر شود یا موقعیت از تحمل او فراتر رود. بنابراین وجود هیجان نشانه عدم سازگاری فرد با موقعیت و تلاش ارگانیسم برای برقراری تعادلی است که موقتاً از بین رفته است.

vi      واکنش هایی که ارگانسیم در مقابل هیجان نشان می دهد عبارت از واکنش های درونی نگرش و حرکتی، واکنش های درونی همه  دستگاه ها را در بر می گیرد  مثل دستگاه گردش خون تنفس هاضمه غدد و دستگاه عضله ای به این صورت که به هنگام هیجان دگرگونی هایی در عملکرد این دستگاه ها دیده می شود. مثلاً حرکات قلب یا کند می شود رگ های سطحی بدن انقباض پیدا می کند و رنگ پریدگی به همراه می آورد آهنگ و عمق تنفس تغییر می کند حرکات دودی مری، معده و روده متوقف میشود ترشح غدد بزاقی قطع میشود در عوض ترشح برخی دیگر از غدد مثل غده اشکی  و ادرار و عرق افزایش می یابد موها راست می شود خطوط چهره تغییر می کند و …

vii     از واکنش های نگرشی و حرکتی هیجان ها ( مثل هیجان ترس) می توان موارد زیر را نام برد: تمایل به اجتماع از ترس تمایل به دور شدن از حوزه عمل آن یا حتی از حضور آن تمایل به فرار به نقطه ای دور دست  پنهان دشن در پشت مانع تمایل به بی حرکت ماندن در جای خود واکنش های منفی در مقابل هر تماس یا تهدید به تماس واکنش های منفی در مقابل هر تلاشی که بخواهد اعضای بدن را به حرکت در آورد-  تشنج به صورت خمیدگی – دست و پا زدن و فریاد کشیدن- و در برخی موارد اقدام به اعمال دفاعی فعال (غرغر کردن ، گاز گرفتن و چنگ زدن).

viii   بخش ظاهری واکنش های هیجانی در جلوه هیجان می نامند.

ix      بسیاری از جلوه های هیجان غیر ارادی ست مثل لرزش دست ها پریدن رنگ گرفتن گلو و … در عوض جلوه هایی از هیجان را می توان نام برد که به محیط و به تعلیم و تربیت وابسته است و اصطلاحاً جلو های اکتسابی و اجتماعی هیجان نامیده می شود. مثلاً لبخند زدن که در ابتدا جلوه بازتابی است می تواند تحت تاثیر تعلیم و تربیت قرار گیرد و تغییر شکل یابد مثلاً می توانیم لبخند محبت آمیز موذیانه تحقیر آمیز ملیح و نیش دار داشته باشیم.

x        هیجان می تواند عملکرد ذهن را نیز تحت تاثیر قرار دهد به این صورت که موجب برانگیختگی یا فروریختگی آن شود.

xi      به هنگام هیجان فعالیت ذهن افزایش می یابد، تخیل انسان تازیانه می خورد، و مثل اسب سرکش به جولان در آید. برعکس هیجان می تواند تفکر و قدرت عمل را فلج و ذهن را خالی کند.

xii     انسان هیجانی معمولاً نه چیزی برای گفتن دارد و نه کاری برای انجام دادن.

xiii   انسان هیجانی تفکر دست ندارد موقعیت ها را درک نمی کند به یک کودن نزدیک می شود و …

xiv  در مورد ماهیت و چگونگی تولید هیجان نظریه های متفاوتی عنوان شده است یکی از این نظریه ها معتقد است که هیجان در اثر ادراک موقعیت هیجان زا به وجود می آید.  به این ترتیب که ارگانیسم موقعیتی را خوب و مناسب درک می کند و در نتیجه به شور و شوق می آید و موقعیت دیگری را خطرناک برآورد می کند  و در نتیجه می ترسد یا غمگین می شود.

xv    در مخالفت با این نظریه می توان هیجان های بدون موضوع را عنوان کرد. بدین ترتیب که گاهی انسان احساس شادی یا غم می کند، کسل یا خشمگین می شود، بدون آنکه از علت آن خبر داشته باشد.

xvi  بیماران دوقطبی نیز بدون آنکه موقعیتی را خوشحال کننده یا غمگین کننده را درک کنند از شادی به افسردگی و از افسردگی به شادی روی می آورند.

xvii نظریه دیگر روی پدیده های فیزیولوژیک هیجان تاکید دارد. طبق این نظریه آگاهی از دگرگونی های جسمی موجب هیجان می شود. بر اساس این نظریه باید گفت«وقتی سگ ها را می بینیم چون می لرزیم پس می ترسیم» نه اینکه « چون می ترسیم پس می لرزیم»

xviii    اگر این نظریه درست باشد فرد باید بتواند با اراده خود، دست خوش هیجان شود یا هیجان خود را از بین ببرد. مثلاً در اثر گره کردن مشت خود یا فریاد کشیدن غمگین شود، یا به هنگام خشم نگرش آرام و خونسرد کننده اتخاذ کند، در نتیجه خشم خود را از بین ببرد. از طرفی دیگر دگرگونی هایی که به هنگام هیجان مشاهده می شود در حالت های بدون هیجان هم دیده می شود. مثلاً به هنگام احساس سرما نیز می لرزیم و زنگ پریده می شویم. بنابراین نمی توان پذیرفت که تنها آگاهی از پدیده های فیزیولژیک موجب هیجان می شود.

xix  نظریه دیگر معتقد است که بخشی از هسته میانی مغز و مخصوصاً هیپوتالاموس موجب هیجان می شود. طبق این نظریه تغییرات بدنی و احساس هیجان به طور همزمان رخ می دهد.

xx    هیجان در نفس خود خطرناک نیست و حتی برخی از افراد هیجان خواهی شدید دارند

xxi  انسان هیجانی بی تفاوت نیست زندگی برایش معنا دارد.  بیخیال و بی مسئولیت زندگی نمی کند

xxii آنچه بیشتر زیان دارد ترس از هیجان و فشار روانی حاصل از آن است نه خود هیجان. ما می توانیم از این هیجان های خود به خوبی بهره بگیریم و برای این کار لازم است از یافته های علم روانشناسی و فنون تعلیم و تربیت مدد بجوییم.

بیشتر در:

تنظیم هیجان

روانشناسی هیجان

انواع هیجان و عواطف انسانى

منبع:  روانشناسی عمومی