مهارت‌هایِ زندگیِ انسان

LIFE SKILLS

مهارت‌ های زندگی توانایی‌ هایی هستند که با تمرین مداوم پرورش می‌ یابند، و شخص را برای رو به‌ رو شدن با مسایل روزانه زندگی، افزایش توانایی‌ های روانی، اجتماعی و بهداشتی آماده می‌ کنند.

سازمان جهانی بهداشت مهارتهای زندگی را چنين تعریف نموده است: توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت به گونه ای که فرد بتواند با چالش ها و ضروریات زندگی روزمره خود کنار بياید.

بطور کلی مهارتهای زندگی عبارتند از توانایی هایی که منجر به:

• ارتقای بهداشت روانی افراد جامعه،
• غنای روابط انسانی،
• افزایش سلامت و
• رفتارهای سالام در سطح جامعه می گردند.

مهارت های زندگی هم به صورت یک راهکار ارتقای سلامت روانی و هم به صورت ابزاری در پيشگيری از آسيب های روانی – اجتماعی مبتلا به جامعه نظير:

• اعتياد، • خشونت های خانگی، • خشونت های اجتماعی، • آزار کودکان، • خودکشی، • ایدز، و موارد مشابه قابل استفاده است.

به طور کلی مهارتهای زندگی ابزاری قوی در دست متوليان سلامت روانی جامعه در جهت توانمندسازی جوانان در ابعاد روانی – اجتماعی است. این مهارت ها به افراد کمک می کنند تا مثبت عمل کرده، هم خودشان و هم جامعه را از آسيب های روانی – اجتماعی حفظ کرده و سطح بهداشت روانی خویش و جامعه را ارتقاء بخشند.

تقسیم ده ‌گانه مهارت های زندگی شامل مهارت‌ های زیر می‌شود:

1. توانایی تصمیم ‌گیری Decision making

2. توانایی حل مسئله Problem solving

3. توانایی تفکر خلاقانه  Creative thinking/Lateral thinking

4. توانایی تفکر نقادانه Critical thinking/Perspicacity

5. توانایی برقرای ارتباط مؤثر با دیگران Effective communication

6. توانایی برقراری روابط سازگارانه با افراد Interpersonal relationships

7. توانایی خودآگاهی Self-awareness/mindfulness

8. جسارت توانایی رویارویی با هیجان‌ها  Assertiveness

9. توانایی همدلی با دیگران Empathy

10. خونسردی و بدرباری  Equanimity

11. توانایی رویارویی با استرس‌ و مصایب و آسیب ها Coping with stress, trauma and loss

12. انعطاف پذیری.  Resilience


خوشحالی

کارل گوستاو یونگ روانشناس سوئیسی تعبیرِ جالبی از انسانِ خوشحال دارد که بسیار از تعریفِ عادی و معمولِ خوشحالی فاصله دارد. بر اساسِ این تعریف، خوشحال بودن یعنی:

  • – توانمندیِ بالای ما در شکیبایی و استقامت در برابر سختی ها.
    – خوشحالی یعنی اطمینانی درونی به این که درد و رنج و سختی و بیماری و مرگ، جزء لاینفک زندگی ست؛ اما هیچ کدام از آنها نمیتواند مرا از پا بیاندازد.
    – خوشحالی یعنی میل به زندگی علی رغم علمِ به فانی بودنِ همه چیز.
  • – خوشحالی یعنی در سختی ها لبخند زدن.
    – خوشحالی یعنی آگاهی از توانمندی بزرگ ما برای به دوش کشیدنِ مشکلات.
    – خوشحالی یعنی بعد از هر زمین خوردن همچنان بتوانیم بلند شویم، بعد از هر گریه همچنان بتوانیم بخندیم و لبخند بر لبِ دیگر همنوعان بیاوریم.
    – خوشحالی یعنی حضورِ کاملِ ما در هستی،
  • – خوشحالی یعنی همچون رودجاری بودن و در حرکت بودن، عبور کردن و به عظمتی بی پایان چشم دوختن.
    – خوشحالی یعنی توانایی ما به گفتنِ یک آریِ بزرگ به زندگی.