گزیده ای از اقبال لاهوری
ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم
موج ز خود رفته ئی تیز خرامید و گفت هستم اگر میروم گر نروم نیستم
دل من بی قرار آرزوئی درون سینهٔ من های و هوئی
سخن ای همنشین از من چه خواهی که من با خویش دارم گفتگوئی
دیوانه و دلبسته ی اقبال خودت باش! سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش!
یک لحظه نخور حسرت آن را که نداری راضی به همین چند قلم مال خودت باش!
دنبال کسی باش که دنبال تو باشد! اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش!
پرواز قشنگ است ولی بی غم و منّت منّت نکش از غیر و پر و بال خودت باش!
صدسال اگر زنده بمانی گذرانی پس شاکر هر لحظه و هر سال خودت باش!
